In 1986 is het laatste en tevens moeilijkste onderdeel van het Deltaplan voltooid, de stormvloedkering in de Oosterschelde.

Aanvankelijk was het de bedoeling de Oosterschelde volledig af te sluiten. Aan het eind van de jaren zestig ontstaat er echter bij wetenschappers en milieugroeperingen het besef, dat een bijzonder natuur- en visserijgebied verloren dreigt te gaan doordat het zoute getijdemilieu uit de Oosterschelde zou verdwijnen. De discussie begint en in 1976 komt het compromis uit de bus: een stormvloedkering, open onder normale omstandigheden en gesloten bij hoge waterstanden.

Tussen de eilanden Schouwen en Noord-Beveland zijn op ondiepe platen de twee werkeilanden Neeltje Jans en Roggenplaat aangelegd. In de drie stroomgeulen Hammen, Schaar en Roompot bevinden zich totaal 62 schuiven, welke onder normale omstandigheden zijn geopend

Zo blijft de getijbeweging in het Oosterscheldebekken grotendeels gehandhaafd en is een uniek natuurgebied, de Oosterschelde, behouden gebleven.

Bij storm met hoge waterstand kunnen de schuiven worden neergelaten en is de veiligheid gegarandeerd.

KATHODISCHE BESCHERMING DOOR VANDERVELDE PROTECTION

Elke van de 62 schuiven heeft een zestal schuifgeleidingen, voorzien van aluminium-bronzen geleideplaten die zich grotendeels onder water bevinden. Op het onderwatergedeelte van deze platen werd na korte tijd ernstige putcorrosie geconstateerd.

Als bescherming tegen corrosie worden deze geleideplaten kathodisch beschermd door Vandervelde Protection.

Met zijn 248 metaal-oxide anoden en 248 referentieelectroden, aangesloten op 124 potentiaal-gestuurde gelijkrichters met een totale capaciteit van 6200 Ampère, is het één van de grootste kathodische beschermingssystemen ter wereld!

Het systeem is enig in zijn soort daar de kathodische bescherming onder extreme milieu-omstandigheden en zeer zware stromingen moet functioneren, wat hoge eisen stelt aan de toegepaste materialen.